GÖZLERİNE YAZILMAMIŞ BİR DESTAN

bu şiirde iki göz var

biri senin; biri onun

Senin o karanlık, o küf kokulu

matem gözlerini terkediyorum

biliyorum; saçlarının sarısı

gözlerinin yeşiline karışmış

biliyorum; sana benzemek için

melikeler birbiriyle yarışmış

fosforlu ve derin bakışlarına

çağlar boyu nice destan yazılmış

oysa ben görülmedik bir lâle yaprağına

gökleri kıskandıran bir destan yazıyorum

gözlerin değişip kaplasın karanlığı

bütün ufukları sarsın gözlerin

gene de hep ben de kalsın gözlerin

I

kapama gözierini; karanlıktan korkarım

atlıları kaybeder yolunu, hasretimin

posta güvercinleri geri dönmez ülkeme

yaslı dereler gibi mutsuzluğa akarım

kapama gözlerini; karanlıktan korkarım

II

ateşten ve köpükten sıyırıp ellerimi

mekânımı gülistan eyleyendir gözlerin

isyanıyla ihtiras ve gerilim yaşayan

Kâbil'in ruhunu kan eyleyendir gözlerin

vuslat aşkını Leylâ düşürmedi çöllere

arzı Mecnûn'a hicran eyleyendir gözlerin

gözlerinle başladı tarihin mâcerası

Adem'i Hawâ'ya râm eyleyendir gözlerin

Kerem dağlar ardında aradı gözlerini

Kamber'i bile vîran eyleyendir gözlerin

Ferhat dağları deldi yolunu bulmak için

sevmeyenleri giryân eyleyendir gözlerin

suların emzirdiği muamma bir çocuğu

yedi iklime hâkan eyleyendir gözlerin

III

gözlerinin göklerinde

her yüzyılın başında bir güneş doğar

birer akkor olmuş kirpiklerinden

çekip çıkarsam da mısralarımı

ben yalnız gözlerinin şairiyim aslında

hangi rüzgâra verdiysem hayallerimi

beni alıp yangınlara götürdü

muştu beklediğim bütün yelkenlilerden

ateş düştü içime

IV

yüreğimden fışkıran bir "âh" mıdır gözlerin

beni benden koparan "eyvâh" mıdır gözlerin

Bu gözler o aydınlık, o güzel gözler değil

yoksa yalancı mıdır, günah mıdır gözlerin

ses midir, aynalarda çarpan kulaklarıma

kürdili hicâzkâr mı, segâh mıdır gözlerin

Arif Bey'i, Itri'yi ömür boyu inleten

nihavend mi, sultân-ı yegâh mıdır gözlerin

kubbesinde yitirdim zaman duygularımı

akşam mıdır, gece mi, sabah mıdır gözlerin

ruhumu baştan başa acılarla dokuyan

beynimi kurşunlayan silah mıdır gözlerin

her köşede zifiri bir silüet bırakan

gönül memleketimde seyyâh mıdır gözlerin

renkler âvâre; sitem başıboş kuytularda

mavi midir, yeşil mi, siyah mıdır gözlerin

yoksa yalancı mıdır, günah mıdır gözlerin

V

nihân kıldı gözlerin bana kapılarını

oysa ben gözlerinden girerdim yüreğine

her bakışın bir damla âb-ı zindegân idi

hicranlı her gülüşün bin yıllık figân idi

içime, soluşundan sonra koyu renklerin

birer şîrpençe gibi düştü gözbebeklerin

feryadıma gök bile bîgane değil şimdi

tuğyanım yollarını süsleyen sebil şimdi

söyle, kurtuluşun mu, harâbın mı gözlerin

gözlerinde mi mehtâb;mehtâbın mı gözlerin

VI

çağlayanlar bile harâretlidir

buğday başağının açlığıdır ufuklar

siperleri âşıklar mı doldurmalıydı

zâlimler mi

neden böyle hıçkırıklı, umutlar

VII

beni hangi urganla bağladın gözlerine

beni hangi ırmağa karıştırdın yeniden

senden kopamıyorum gözlerin var oldukça

sensiz yapamıyorıim yüzün bahar oldukça

gözlerine bakarken duruluyor yüreğim

ölse de, gözlerinden soruluyor yüreğim

indirme kirpiğini; tutuşmasın kâinat

nazar kıl; ferahlasın; kavruluyor yüreğim

sensiz küle dönerek savruluyor yüreğim

VIII

diyorlar ki ağla

ağla ki, dumanı dağılsın yollarının

ağlamayı denizlere bıraktım

yalnız gözlerindir hayatta kalan

uğruna adandığım

mahşerî surlarla çevirip dört yanından

gönlümde sakladığım

aynalarda arayıp bulamazken günboyu

gölgesinde konakladığım

gözlerindir ufkumda dalgalanan

Rüstem'in kanını döktüm yerlere

İstanbul'u kuşattım gözlerin için

Azrail'e koştum siperlerimden

gözlerine baka baka dirildim

niçin kızıl kıyamettir gözlerin bugün

niçin heyelan var eteklerinde

İsrafil'den işaret mi almışsın

yanaklarında mahşer kalıntısı

dudaklarında mîzan

bütün gamlı hüdhüdler Belkıs'le döner sana

gözlerinin dilini ancak Süleyman bilir

yıldızlar vuslat için her gece iner sana

rengini, gözlerinde kaybolan bilir

IX

gözlerin uğrak yeridir bestekârların

şairler hüzne dalar yeşil okyanusunda

eşiğinde ölümsüz dilenciler

gözlerin gecenin intiharıdır

sen gözlerine mahkûmsun; gözlerin bana

ben şiir yazmasam, kim tanır gözlerini

geçerken yalnızlık sokaklarından

hangi demirci indirir parmağına çekicini

hangi berber yanağını keser müşterisinin

gözlerine bakmasam, doğar mı güneş

X

gözlerin boşluğa akan bir ırmak değil

gözlerin sadece ölmek, yaşamak değil

gözlerin tükeniş doruklarında

bulunmayanları aramak değil

gözlerine âşina olduğum günden beri

ben artık geceye sesleniyorum

düşe kalka

yorgun argın

derbeder

yapayalnız

duruyorum; yanlış anlaşılıyor

her hücremde bir inkılâb

her gönlümde bir mâhitâb

evim harâb; ömrüm harâb

ne ay kaldı, ne de mehtâb

gök bulanık; ufuk silik

gene de mağrur ve dimdik

yürüyorum; mezarım oluyorsun ansızın

XI

bu son şiir, o küflü gözlerine yazılan

bu son mezar kalbimde hicranına kazılan

senin gamsız gözlerin kahkahalar atarken

benim gözlerim vîran; ağlamaya değer mi

her cilven bir ıstırâb; her nazın kapkaranlık

yorgun kuraklığında ıslanmaya değer mi

hiç güzel olur muydun, gözlerim olmasaydı

ateşlere girmeye ve yanmaya değer mi

bir kevser ırmağında serinlemek dururken

sellerine karışıp bulanmaya değer mi

aydınlığın gözleri çağırıyor kalbimi

zehir bakışlarınla boyanmaya değer mi

gözlerine bir ömür dayanmaya değer mi

Nurullah Genç

89

İHANET ETMEDİM EYLÜL

ihânete uğramış bahar gibisin

ihânet etmedim eylül

gönlümün en vefâsız yanılgısıydın

çürüttün aşka dâir umutlarımı

halbuki fetretli mahzenlerime

ulu bir gölden yansıyan

mehtâbını düşledim

mehtâbını son defa anıyorum eylül

sen ki, kızgın ve çelik bir ruhla geliyorsun

yanardağ beslediğini biliyorum aslında

gülüyorsun; kokusunu alıyorum yıldırımların

ellerindi beni böyle dağıtan

birbirine ekleyip kalplerimizi

yürüyelim derken eylül

ellerindi kan bulaştıran dudaklarıma

züleyhâ bakışıyla beni zindana sürüp

yûsuftan alıkoyan felâket gözlerindi

koruduğumu sandım hüznün ve intihârın

mel'ûn saldırısından

uçurumuna düşlüm olumsuz duyguların

karabasan ve korku darağacında

sevgine yönelip çamurlara bulandım

mazlum bir iniltiydi "intihâr etme leylâ"

parçalanan yüreğimle

"canfezâm" diye eylül, hep eylül sayıkladım

yakamda bir karanfil gibi, aşağılayan

korkunç kelimelerin

halbukî ben şifası olmayan bir hekimim

kapısından çâresizlik devşiren

sürgün bahânesi ayakların zinciriyim

"ben hicranı arayan bir hayal bekçisiyim"

"mahzun biten bir şarkı" boşalır dağarcığımdan

keser damarlarımı

ruhumu merhâmetine terkettiğim "rüveyda"

veya umutsuz bir gül

veya kanlı bir eylül

Nurullah Genç